Werk of toch een vriendendienst?

In het verleden en ook nu nog stellen mensen mij geregeld vragen. En dat is zeker niet erg, zolang tenminste niet het idee ontstaat dat men misbruik van me maakt. En dat was en is soms wel zo. Mensen benaderden mij met allerlei kwesties, waarop zij dan van mij kosteloos een advies kregen. Vaak leek het erop alsof zij met mij omgingen als mens, terwijl men er eigenlijk op uit was om te profiteren van mijn mediumschap.

Ook was er eens een gezin dat mij echt bij elke stap die men in het leven wilde zetten, om advies vroeg. Daarbij gaf ik dan altijd aan dat ik niet degene was die hun weg moest bewandelen, maar dat ze dat zelf waren. Niet voor alles is bij voorbaat een oplossing mogelijk. Men heeft immers geen normaal leven meer als men dat laat bepalen door wat ik doorgeef. Daar leen ik mijn gave niet voor. Ik wil best als handvat fungeren maar niet als oplosser voor alle problemen die men heeft. Sowieso, al zou ik dat wel willen, dan denk ik dat ik nog niet op alles een antwoord weet of doorkrijg.

Gelijke lijn

Maar waar ik eigenlijk naar toe wil is het volgende. Zoals gezegd waren er dus mensen die me wekelijks benaderden met vragen of probleempjes waar men een oplossing voor zocht. Op zeker moment was ik zover dat ik mijn betaalde baan moest laten voor het mediumschap. Nadat ik er dus geld voor moest gaan vragen om te kunnen leven, haakte een aantal van die mensen af. Niet erg, zeker niet, alleen kon ik het gevoel niet kwijtraken dat ik dus de keren ervoor (toen het nog gratis was) gewoon gebruikt ben.

Dit liet ik natuurlijk wel zelf gebeuren, vandaar dat ik nu echt een gelijke lijn trek voor iedereen. Zo bied ik via mijn website geen gratis vragen meer aan, omdat het in veel gevallen niet bij één vraag bleef, wat wel mijn voorwaarde was. Nu is het voor iedereen duidelijk, er zijn geen uitzonderingen meer. Ook het voeren van een gewoon praatje over koetjes en kalfjes houd ik vaak af. Er is een aantal mensen dat iets dichter bij me staat en toch altijd weer met een probleem of vraag komt waar men nadere inzichten voor wil hebben. En daar zit ‘m dus de kneep. Zodra men begrijpt dat men ervoor moet betalen, of het nu gaat om een consult of een wandeling, haken sommige mensen af.

Grens

En weet je, het geeft mij het gevoel dat het op deze manier wel helpt om de mensen te filteren die het echt goed met mij menen, of die alleen maar vanwege het mediumschap om mij heen blijven hangen. Zonder dat ik daar mijn voelsprieten op hoef los te laten krijg ik daar toch inzicht in. Dus het mes snijdt aan twee kanten. Aan de ene kant verspil ik geen energie en aan de andere kant heb ik niet meer het idee dat ik misbruikt word. Boodschappen in de winkel moeten ook gewoon worden betaald, niemand krijgt ze zomaar gratis mee, ik ook niet! En ik weet dat ik hier niet alleen in sta, ook artsen en andere dienstverleners moeten een grens trekken tussen hun betaalde werk of een vriendendienst…

Dit alles wil overigens niet zeggen dat ik niets meer gratis doe. Maar als ik dat toch doe, dan komt dat vanuit mijzelf en niet omdat een ander daarop aanstuurt!

Liefs, Wies Bakker