Verwachtingen komen niet altijd uit

In mijn praktijk ontmoet ik soms mensen die alleen maar verwachten dat ik ze ga vertellen wat ze willen horen. Helaas, aan die verwachting kan ik niet zomaar voldoen. Want als ik dat wel deed, dan zou ik mijn werk niet goed uitvoeren. Anderen zullen die mensen misschien wel naar de mond praten, maar daar doe ik niet aan mee.

Spiegel

Bij mij krijg je alleen dat te horen wat ik echt doorkrijg of wat ik werkelijk aanvoel. Ook al ligt dat soms anders dan dat de vraagsteller wil horen. Dat leidt in zo’n geval helaas tot teleurstelling bij mijn cliënt, die toch mijn boterham betaalt. Maar ik kan mijn werk niet goed doen als ik dingen zou zeggen waar ik niet achter sta. Ik moet mezelf immers de volgende dag ook nog in de spiegel kunnen aankijken.

Antwoord

Ik zal hier een praktijkvoorbeeld van geven. Een poos geleden sprak ik een vrouw bij een van mijn consulten, zij was ziekelijk. Niet echt doodsbedreigend maar wel chronisch. Ze wilde per se weten hoe het daarmee verder zou gaan. Ik heb tot tweemaal toe haar vraag omzeild, omdat ik wel voelde wat ze wilde horen. Maar ze bleef maar aandringen en vragen hoe haar ziektebeeld zich zou gaan ontwikkelen. Ik vroeg haar of ze echt een antwoord wilde of dat ze van mij wilde horen wat ze wilde horen. Ze wilde een eerlijk antwoord. Oké, dat was duidelijk. Ik heb nog wel even bij haar aangegeven dat ik geen arts ben en ook niet als zodanig mag optreden.

Teleurgesteld

Dus ik heb haar geprobeerd op een rustige manier te vertellen dat haar ziektebeeld eerst wat zou verslechteren, maar dat het daarna veel beter zou gaan dan voorheen. Dus mijn verwachting was dat de vrouw zich na verloop van tijd heel wat prettiger zou gaan voelen dan op dat moment het geval was. Nadat het consult gedaan was kreeg ik een dag later een mailtje dat ik haar had teleurgesteld met mijn antwoord. En dat ze daar dan ook nog voor had moeten betalen!

Begrip

Ik heb haar dezelfde dag nog gebeld. En gezegd dat ik haar vraag een paar maal had omzeild omdat ik wist waar ze heen wilde. Ook zei ik dat ik haar nadrukkelijk had gevraagd of ze een eerlijk antwoord wilde of dat ze een antwoord wilde naar haar plezier. En dat ik haar dus wel degelijk een antwoord had gegeven op haar vraag, precies zoals ik het aanvoelde.

Tevens vroeg ik haar of ze wél wilde betalen voor iemand die haar een sprookje zou vertellen. Ik gaf bovendien aan dat ik mijn werk niet goed kan doen als ik iedereen maar naar de mond zou praten. Dat begreep ze dan gelukkig ook wel weer. Maar juist omdat ze mijn werkwijze niet gewend was bij andere mediums of paragnosten, voelde ze zich zich door mijn eerlijke antwoord overvallen. Het ging er haar niet om dat ze beter zou worden, maar puur omdat ik had gezegd dat ze eerst nog zieker zou worden.

Tevreden?

Ik zei haar het jammer te vinden dat ze ook aan anderen al zoveel geld had uitgegeven en toch nog niet tevreden was geweest met hun antwoorden. Die anderen hadden immers aangegeven dat ze meteen beter zou worden. Toch bleef ze zoekende en kwam ze dus bij mij terecht. Ze zei me dat ik daar een ding had. Ze bedankte me en wenste me een fijne dag. Waarop ik dat ook aan haar wenste.

Ik bleef nog even zitten bij de telefoon om mijn gedachten de revue te laten passeren. Raar dat mensen, ook al krijgen ze eerlijke antwoorden, toch net zolang blijven zoeken tot ze volledig tevreden zijn. Of daar ooit een medium of paragnost mee kan helpen, betwijfel ik ten zeerste.

Liefs, Wies Bakker