Signalen vanuit het hiernamaals

Vaak krijg ik bij een consult de vraag of degene die is heengegaan nog bij hem of haar is. Meestal benoem ik dan als antwoord veranderingen in het huis van de vraagsteller, dingen die ik gewoon niet kan weten. Net wat ik doorkrijg om door te spelen naar de vraagsteller. Meestal worden die aanwijzingen wel als zodanig herkend en ziet men aan de hand van de dingen die ik doorgeef om welke overledene het gaat.

Maar weet je dat je ook heel goed zelf kunt beoordelen of een overledene nog bij je is? Als je bijvoorbeeld juist dat liedje op de radio hoort wat jullie liedje was. Of als je juist aan een liedje denkt dat voor jullie tweeën speciaal was en het daarna ook wordt afgespeeld. Of als je vaak op een bepaalde tijd een liedje hoort wat aan jullie samenzijn herinnert. Zo zijn er dus meerdere voorbeelden te bedenken. Alleen zul je ze ook als zodanig moeten herkennen. Vaak zie je het wel, maar dan laat je eigen intuïtie je in de steek. De twijfel steekt de kop op, je denkt aan toeval. Terwijl je juist dan zo op je eigen gevoel mag vertrouwen.

Ook het voelen van een zuchtje wind terwijl er geen wind is, of zelfs het voelen van de nabijheid van iemand, wat je niet thuis kunt brengen. Je mag er echt op vertrouwen dat ook dit tekenen zijn vanuit het hiernamaals. Natuurlijk is niet alle wind daar een voorbeeld van, maar geloof me, zodra je juist deze wind bespeurt, zul je meteen zelf ervaren dat het om de ander gaat. Een overledene komt dan gewoon nog even kijken of alles oké is bij de nabestaanden.

Waarom het bij de een wel gebeurt en bij de ander niet, daar is geen verklaring voor. Soms is een overledene nog niet klaar om het aardse achter zich te laten, of hij wil zoals gezegd zien of alles in orde is. Dus herken de signalen uit het hiernamaals en twijfel vooral niet aan jezelf.

Liefs, Wies Bakker