Pootjebaden aan zee

Tot voor een paar jaar geleden deed ik nog regelmatig bezoeken aan huis. Ik kreeg destijds aanvragen vanuit alle hoeken van het land. Zo waren wij eens in Maastricht, maar ook in Groningen, Drenthe en Amsterdam. Ook gingen wij een keer naar Zeeland. Ik spreek in de wij-vorm, want Jan (mijn man) ging altijd met me mee. Puur omdat een huisbezoek nu eenmaal veel energie vergt, maar ook omdat de reizen nogal enerverend waren. Omdat we op het openbaar vervoer aangewezen waren is het vaak voorgekomen dat wij eerst vier uur moesten reizen voordat we bij een adres aankwamen. Dan moest ik daar mijn reading nog geven of soms een huis zuiveren. Daarna kostte de terugreis opnieuw vier uur.

Opladen

Vanwege de lange, vermoeiende dagen zijn wij het op een gegeven moment gaan combineren met een fijn weekendje weg. Zo hebben we een keer een huisbezoek gekoppeld aan een weekend in Lochem, maar bijvoorbeeld ook in Deventer en Leiden. Mijn favoriete combinatie met een huisbezoek was een uitje naar de zee. Dat kon gemakkelijk als wij bijvoorbeeld in Den Haag waren of in de buurt van Zandvoort. Op de een of andere manier kan de zee me altijd weer nieuwe energie geven. Ik voel me daar helemaal vrij. En dan hoef ik er niet eens in te zwemmen. Gewoon de zee vanaf de boulevard aanschouwen is voor mij al genoeg. En dan lekker de zilte lucht inademen. Hooguit heel even met mijn pootjes tot aan de enkels in het schuimende water. Daarna lekker een drankje of een hapje doen in een van de strandpaviljoens. Dit soort uitjes naar zee, in combinatie met de huisbezoeken, waren voor mij altijd een ideale tijdsbesteding.

Maar ook hier heb ik een keuze moeten maken, met name omdat ik te veel moest reizen. Ik kreeg te veel aanvragen waardoor ik niet meer toekwam aan andere dingen. En het voor de ene nog wel doen en voor de ander niet, dat is iets wat ik niet kan. Dus zo kwam er een einde aan al die kriskras-huisbezoeken door het hele land. Van een dagje naar zee kan ik zeker ook nu nog genieten, want ik krijg er zoals gezegd energie van en ik laad me in zo’n dag weer helemaal op. Natuurlijk heb ik er dan ook graag het stukje reizen voor over. Heerlijk, zo’n dagje aan zee, daar kan ik blij mee zijn als een klein kind.

Liefs, Wies Bakker