Langzaamaan zien we de natuur om ons heen veranderen. Er vallen steeds meer bladeren en ook de kou begint zijn intrede te doen. Zelf houd ik daar wel van, van dat natte-neuzen-weer. Als ik in het bos wandel zie ik de paddenstoelen tussen de afgevallen bladeren staan. De bomen beginnen al behoorlijk kaal te worden. Gelukkig staan er ook groenblijvende dennenbomen tussen alle mooie bladverliezende loofbomen. De afgevallen bladeren knisperen onder het neerzetten van mijn voeten.

Eekhoorns

Zo nu en dan krijst of fluit er een vogel. Die kun je nu eerder gewaar worden door de kaler wordende bomen. Mooi om te zien hoe een roodborstje van boom naar boom en tak naar tak vliegt, met allerlei loopings. Een lust voor het oog. Ook de eekhoorntjes zijn nu eerder te traceren als ze langs een boomstam omhoog of omlaag rennen. Ze zijn op zoek naar noten en zaadjes, om voor de winter in hun nestje op te slaan.

Verhalen

Vorig jaar rond deze tijd vonden mijn man Jan en ik nog een heel mooi elfenbankje op een liggende verrotte stam. Die afbeelding heb ik dit keer als hoofdfoto gebruikt. De natuur is zeker mooi in deze tijd. Het heeft ook iets rustgevends. Al heeft bos dat in mijn ogen vaak. Toch kan een bos ook dreigend overkomen. ‘s Avonds kan zo maar een laaghangende tak eruit zien als een of ander raar beest of geest. Terwijl, als je in de ochtend kijkt, je ziet dat het een gewone tak is met nog maar een enkel blad. Zo ontstonden er vroeger en misschien ook nu nog wel verhalen waarvan men angstig werd.

Fantasie

Wie is er niet eens vroeger met een dropping mee geweest en had de schrik in de benen? Ik in elk geval wel. De angst voor de duistere omgeving kwam natuurlijk ook door wat je als groep elkaar aan wilde praten. De ene zag een kat in het donker, de ander dikte het aan door er een groter beest van te maken. Ook speelde vaak de eigen fantasie een hoofdrol. Maar terwijl je bezig was een verhaal te verzinnen, wist je niet wie er angstiger was: jij of de anderen. Toch had het wel iets, ondanks de angst die soms in het donkere bos opspeelde.

Liefs, Wies Bakker

Fotoverantwoording: ©2021 Wies Bakker