Even alle tijd voor mezelf

Het is niet makkelijk en ik heb het zelf ook echt moeten aanleren. Dat is dat ik ook wel eens een dag gewoon op “uit” mag staan. Ik sta immers al vaak genoeg op “aan”. Iedereen kent die dagen wel dat er ineens helemaal niets meer uit je handen komt. Er verandert dan verder niets, alles blijft zoals het op die dag is. Zodra je dat meemaakt, zou je die dag eens aan jezelf moeten gunnen. Ik kan dan lekker met een kopje thee voor me uit zitten staren. En ik vind dat helemaal niet erg omdat ik er naar mijn gevoel dan gewoon recht op heb.

Meesjes

Lekker even helemaal niets doen. Gewoon de tijd nemen voor mijn eigen binnenwereld. Mij gewaar worden van wat er in me leeft en wat ik binnenin me voel. Eens kijken wat er aandacht nodig heeft. Heerlijk even dagdromen en naar buiten staren. Soms verschijnen er op het balkon pimpelmeesjes of koolmeesjes, die me dan even meenemen in hun wereldje, met hun getjilp en gefladder. Soms trekt mij de natuur daardoor aan en ga ik alleen wandelen in het bos. Even op een bankje zitten met uitzicht over de heide en een meegenomen drankje binnen handbereik.

Schoonmaak

Tijdens het dagdromen kan er van alles binnenkomen, soms zijn dat oude herinneringen maar ook vaak nieuwe boodschappen. Op die manier ben ik mijzelf dan aan het opschonen. En dan kan het heel goed voorkomen dat er ook tranen gaan vloeien, maar dat is tijdens zo’n schoonmaak helemaal niet erg omdat het me oplucht. Terwijl ik fijn voort mijmer geniet ik van de energie die vanwege deze meditatie vrijkomt. Gewoon door mijn gedachten er te laten zijn, mijn eigen vorm van mindfulness.

Opkikker

Het geeft zoveel ruimte in mijn hoofd, dat ik er soms wat rozig van word. Dat is wel zo prettig, want hoe meer je eraan toegeeft, hoe meer je bij jezelf kunt komen. Het is eigenlijk zo simpel. Even een dagje leven op de “uitknop”… Dat werkt als een opkikker en het geeft zo enorm veel nieuwe energie. Daarna kan ik er weer helemaal tegen en zal ik met plezier terugkijken op het dagje dat ik even helemaal bij mijzelf mocht zijn.

Liefs, Wies Bakker