En toch kreeg ik gelijk

De verwachtingen naar mij als medium toe liggen vaak heel hoog. Zo krijg ik veel verschillende mensen in mijn praktijk met uiteenlopende vragen of problemen. Natuurlijk probeer ik altijd de beste adviezen te geven, maar soms worden er vragen gesteld die voor mij bijna onmogelijk te beantwoorden zijn.

Zo sprak ik een tijdje geleden tijdens een consult met een vrouw* die wilde weten of haar date van die avond een blijver zou worden. Ook wilde ze weten of hij rijk en eerlijk was. Dat was natuurlijk een onmogelijke vraag, vooral omdat de vrouw haar date zelf nog niet eens kende.

Ingeving

Sowieso vind ik het lastig om over iemand te praten die niet zelf bij het consult aanwezig is. Toch kreeg ik er een ingeving over binnen, die ik meteen aan de vrouw doorgaf. Ik vertelde haar dat de betreffende persoon zeker wel aardig was, hij had immers een date met haar. En ik kon ook aan haar doorgeven dat hij eerlijk was en rijk. Maar of het een blijver was, daar kon ik niets over zeggen, dat was aan haar om te beoordelen.

Rekening

Een paar weken later vroeg dezelfde vrouw een telefonisch consult bij mij me aan. Tijdens het daaropvolgende gesprek toonde ze zich ontevreden en sprak ze haar ongenoegen uit. De ontmoeting had de avond na het consult plaatsgevonden, maar zij had haar date helemaal niet zo aardig gevonden. Hij wilde de rekening delen en na de date had ze geen zin meer gehad in een vervolgafspraak.

Geen klik

Een beetje nieuwsgierig geworden vroeg ik de vrouw hoe de ontmoeting precies was verlopen. Daar ging zij graag op in. Direct toen zij de man in het restaurant zag, was er bij haar geen klik. Ook niet bij hem, dat had de man meteen aangegeven en hij had erbij gezegd dat hij eerst moest wennen aan iemand. “Nou,” reageerde ik, “dat was toch eerlijk van hem?” Daar was de vrouw het niet mee eens. Zij vond het een minpunt, om het zo maar eens te zeggen.

Druppel

Tijdens de maaltijd was het gesprek toch wat op gang gekomen en op een gegeven moment ging het over zijn werk. De man zei dat hij op dat moment niet werkte. Waarop zij had gezegd dat je toch zult moeten werken om te kunnen leven. Op haar vraag wat hij dan wel elke dag zoal deed, antwoordde hij dat hij vrijwilliger was bij een groot bedrijf. Dat was voor de vrouw de druppel geweest. Nu had ze helemaal geen zin meer in een vervolgdate. En tegen mij zei ze dat ze het heel jammer vond dat ik haar niet meer informatie over de persoon in kwestie had weten te geven.

Foto

De dag erna belde ze me op, toen ik mijn wekelijkse telefonische spreekuur op dinsdag nog had. Ze zei me dat ze in een tijdschrift toevallig een artikel had gelezen over een directeur die een aantal maanden in het jaar vrijwilligerswerk deed. Die verdiende genoeg om er elk jaar een paar maanden tussenuit te kunnen gaan. En wat bleek uit de foto die bij het artikel was geplaatst? Dat was de man met wie zij de date had gehad.

Nu zij de situatie begreep, had zij spijt als haren op haar hoofd. De vrouw beëindigde vrij snel het telefoongesprek, maar vergat niet toe te geven dat ik het de eerste keer in de praktijk inderdaad bij het rechte eind had gehad.

Liefs, Wies Bakker

—

*blog geplaatst met toestemming van cliënte