Soms zijn mensen wel erg moeilijk te overtuigen van mijn gave, áls zij al geloven dat er meer is tussen hemel en aarde. In eerste instantie twijfelen sommige mensen zodanig, dat zij mij vanuit een soort nieuwsgierigheid toch nog wel voor een consult willen inschakelen. Vaak slaat de twijfel daarna opnieuw toe en moet ik tot het uiterste gaan om de mensen te overtuigen dat ik de doorgekregen informatie niet uit mijn duim zuig.

Een extreem voorbeeld hiervan maakte ik enige jaren geleden mee. Ik werd benaderd voor een thuisconsult. Op de afgesproken dag en tijd belde ik bij het betreffende huis aan. Een vrouw van een jaar of 35, ik noem haar hier Anneke, deed de deur open en liet mij binnen. Zodra ik over de drempel was voelde ik aan dat ik voor haar overleden vader kwam. Zoals gebruikelijk spraken wij eerst wat over koetjes en kalfjes. Daarna kwam ik ter zake door met mijn reading te beginnen.

Speciale band

Ik vertelde Anneke dat haar vader, nadat hij ‘s morgens was opgestaan, de gewoonte had om meteen even door de tuin te lopen, wat voor weer het ook was. Hij gaf dan zijn konijnen te eten. Pas daarna ging hij naar de badkamer om zich te wassen. Vervolgens nam hij zijn ontbijt. Ik kreeg op dat moment veel informatie door over de vader van Anneke. Zo wist ik te vertellen dat haar vader nooit lang bij een baas werkte, simpelweg omdat hij zich niet thuis voelde in zijn werk van dat moment. Hierdoor had hij tijdens zijn leven veel verschillende banen gehad; hij was verkoper geweest, boswachter, maatschappelijk werker, maar ook vuilnisman. Of dit nog niet alles was, kreeg ik bovendien door waaruit zijn lievelingseten bestond. Tevens kon ik bepaalde dingen over zijn jeugd zeggen en vertelde ik haar hoe haar vader de moeder van Anneke had ontmoet. Ik wist daarnaast te vertellen waaruit de speciale band met haar vader bestond en dat zij in haar nachtkastje een plastic zakje had liggen met daarin een zakdoek van haar vader.

Stropdas

Het is ongelooflijk maar waar: Anneke was er ondanks deze zeer uitgebreide paranormale output niet van overtuigd dat ik contact met haar overleden vader had. De vrouw miste iets persoonlijks, iets bijzonders dat hem gedurende zijn leven had getekend. Ik begreep dat ik “het luik” nog iets verder moest openzetten. Tegelijkertijd vroeg ik versterking aan mijn gidsen. Ik wilde iets specifieks van ze hebben, waarop ik tenslotte het woord “stropdas” doorkreeg. Zelf dacht ik “Ok, wat moet ik daarmee”, maar die twijfel duurde niet lang. Dus vroeg ik de vrouw of haar vader iets bijzonders met stropdassen had gehad. De vrouw was zichtbaar geraakt door mijn woorden. Haar negatieve houding veranderde op slag. Gezien de eerdere reacties van Anneke moest ik wel iets heel speciaals hebben gezegd wat haar van mening deed veranderen. Het bleek te maken te hebben met de stropdas. Anneke had haar vader niet anders gekend dan dat hij altijd en eeuwig een stropdas droeg. Het maakte niet uit wat hij aanhad, een korte of een lange broek, en er was bij hem geen verschil tussen werk en vrije tijd: hij droeg gewoon altijd een stropdas.

Anneke bood mij na de reading een kopje thee aan. In het ontspannende gesprek dat volgde toonde zij zich bijzonder tevreden. Zij was verlost van haar twijfel over paranormale zaken, want het woord “stropdas” had voor haar een deur geopend waarvan zij het bestaan nooit had beseft. Uiteindelijk was dat, samen met het contact met Anneke’s vader, de bedoeling van mijn bezoek geweest. Het spreekt vanzelf dat ik die dag wat de reading betrof met een voldaan en tevreden gevoel huiswaarts keerde.

Liefs, Wies Bakker

Fotoverantwoording: © Can Stock Photo / rolffimages