Eind oktober is het weer Halloween. In het straatbeeld verschijnen pompoenen, enorme webben met grote spinnen, bezemstelen, skeletten enzovoort. ’s Avonds kan dat erg griezelig overkomen. Maar dat is zoals gezegd voornamelijk binnen de bebouwde kom en door mensen gedaan. Daarbuiten, in de vrije natuur, is het bij maanlicht prettig wandelen en zie je niets van die spookachtige zaken. Dat wil zeggen, zolang je een sterke geest hebt. Als je angstig bent aangelegd kun je ’s nachts beter thuisblijven. Zeker tijdens Halloween…

Zaklantaarn

In zijn huis in de Belgische Ardennen kon een man in de nacht van Halloween niet slapen. Hij lag maar te draaien en te woelen, totdat hij plotseling een ingeving kreeg. Hem schoot een rustig wandelgebied in de beboste heuvels te binnen, waar hij vaak met plezier was geweest. Hij keek naar buiten en zag dat het bijna volle maan was. Ineens nam hij een besluit. Hij stond op, kleedde zich warm aan en liep hij naar de hal. Hoewel hij wist dat de paden door de maan zouden worden verlicht, pakte hij voor de zekerheid een zaklantaarn uit het kastje dat daar stond.

Bosgeluiden

Hij genoot van zijn wandeling. Het was heerlijk, rustig herfstweer. Tussen de half-ontbladerde bomen door ontwaarde hij de maan, die voor een enigszins lichte hemel zorgde, met enkele sterren aan de verder heldere hemel. Om zich heen hoorde hij de typische nachtelijke bosgeluiden. Geritsel in het struikgewas deerde hem niet, hij wist immers dat zich daar dieren in bewogen. Of was er wel iets? Het was tenslotte de tijd van Halloween. Hij schudde zijn hoofd en verdrong die gedachte. Na een uur had de man genoeg gewandeld en besloot hij om weer huiswaarts te keren.

Verdwaald

Maar dan gebeurde er iets vreemds. Hij dacht dat hij over hetzelfde pad terugliep, maar hij herkende het niet meer. Het was alsof het pad smaller geworden was en of de bomen dichter op elkaar stonden. Het maanlicht kwam niet meer door de bomen heen en af en toe moest hij zijn zaklantaarn gebruiken. Het was ook stiller, alle bosgeluiden waren verstomd. Hoewel hij best wel stevig in zijn schoenen stond, begon zich een lichte paniek van hem meester te maken. Zeker toen hij enkele uren later begreep dat hij volledig was verdwaald in het bos.

Halloween

Ineens zag de man iets tussen de bomen dat op een hut leek. Hij scheen er met zijn zaklamp heen, die net op dat moment begon te knipperen. De batterij was bijna leeg! Hij verzamelde al zijn moed en klopte op de deur. Er kwam geen reactie. Hij klopte nogmaals, nu iets harder. Ik lijk wel een klopgeest, grinnikte hij ondanks alles in zichzelf. Niemand deed open, dus hij voelde aan de deur. Die bleek tot zijn verbazing gewoon mee te geven. Hij stapte naar binnen. In het snel afnemende licht van de zaklamp zag hij dat de hut uit één ruimte bestond, met een paar stoelen en een eenpersoonsbed. In een hoek lag een oranje pompoen met een uitgehakt grijnsgelaat. Toch nog Halloween, dacht hij enigszins verrast. Aan de muren ontwaarde hij in het laatste zaklamplicht een aantal schilderijen. Het waren portretten van griezelig uitziende mensen met een onheilspellende blik in hun ogen.

Kraai

Vermoeid als de man was van zijn urenlange nachtelijke wandeling ging hij op het bed liggen. Zijn zaklantaarn had het inmiddels begeven. Hij dacht dat als er toch nog iemand binnen mocht komen, hij best wel kon verklaren waarom hij de hut was binnengegaan. Hij probeerde niet naar de schilderijen te kijken, omdat die hem koude rillingen bezorgden. Gek genoeg zorgde de pompoen voor een menselijke tint, die hem afleidde van het bovennatuurlijke. Nuchter als hij was, had hij daar toch al weinig mee. Maar hij schrok wel even op toen hij vlakbij het schorre geluid van een kraai hoorde, alsof de vogel op het dak van de hut zat.

Ramen

Uiteindelijk viel de man uitgeput in slaap. De volgende morgen werd hij wakker omdat hij voelde dat er iets op zijn gezicht viel. Eerst schrok hij, maar hij ontspande toen hij een lieveheersbeestje naast hem op het matras ontwaarde. Kort daarna besefte hij dat het licht was in de hut. Hij kreeg het ijskoud toen hij merkte dat hij gewoon naar buiten kon kijken. Want er hingen helemaal geen schilderijen aan de muren, maar er waren wel grote ramen…

 


Verantwoording foto bovenaan verhaal: Wikimedia Commons