Een overledene hield haar woord

Vaak werd mij gevraagd om contact te leggen met overleden personen. In de meeste gevallen lukte dat ook, maar soms kwam het voor dat ik een zekere tegenwerking vanuit het hiernamaals ondervond.

Enkele jaren geleden werd ik benaderd door een man, ik zal hem hierna Pieter noemen. Hij vroeg mij of ik hem en een vriendin thuis wilde komen bezoeken in verband met zijn overleden vrouw. Als altijd stemde ik in met een consult. Op de afgesproken dag belde ik op zijn adres aan. De voordeur werd geopend door Pieter, die een vriendelijke man bleek te zijn van middelbare leeftijd. Hij liet mij binnen en leidde mij naar de woonkamer, waar ik een oudere vrouw aantrof. Zij bleek een goede vriendin te zijn van Pieters vrouw, toen die nog leefde.

Diamantring

Mij werd iets te drinken aangeboden en omdat ik meteen met de reading wilde beginnen, vroeg ik zoals gebruikelijk om een glas water. Onder het drinken van het water wachtte ik op een signaal “van boven”, maar er gebeurde niets. De minuten die volgden waren voor mij daarom niet makkelijk. Hoewel ik “het luik” wijdopen had gezet, kwam er bij mij geen enkele ter zake doende informatie uit het hiernamaals binnen. Het bleef bij kleine dingetjes, zoals iets over roze slofjes, zelfgemaakte soep, sieraden die Pieters vrouw gewoon was te dragen, waaronder een mooie ketting die zij van hem had gekregen ter gelegenheid van hun 25-jarig huwelijk. Ook zag ik een ring met een diamant. Het was weliswaar wel iets, maar er waren voor mij essentiële zaken die ontbraken. Daarmee bedoelde ik strikt persoonlijke informatie, met name woorden waarvan niemand kon weten dat die eens waren uitgesproken.

Poetsbeurt

Na enige tijd gaf ik het op en vertelde ik Pieter en de vriendin dat ik te weinig contact had met zijn overleden vrouw om echt iets waardevols te kunnen overbrengen. Ook de aanwezigheid van de goede vriendin hielp niet echt. Maar wat bleek? Pieter toonde zich zeer content met wat ik tot dan toe had gezegd; het leek bijna alsof er een last van hem was afgevallen. Voor hem was het voldoende. Voor mijzelf echter niet, dus vertelde ik hem dat ik voor minder dan honderd procent niet ging. Pieter volhardde erin dat het zo goed was voor hem. Hij zei: “Met die diamantring sloeg je de spijker op de kop. Die waren wij nog kwijt na haar overlijden. Later bleek dat zij hem voor een poetsbeurt naar de juwelier had gebracht.” En dat bedoelde ik nu eigenlijk. Want ik reageerde: “Kijk, voor mij was het een honderd procent goede reading geweest als IK het was geweest die dat had verteld. Bijvoorbeeld dat jouw vrouw zich had verontschuldigd voor het onbedoeld laten zoekraken van die dure ring.”

Jaszak

Hoewel ik maar een half uurtje actief was geweest, wilde ik het hierbij laten. Vriendelijk als hij was, voelde Pieter met me mee, zoals op dat moment, maar ook iets later bleek. Bij mijn vertrek gaf hij mij een schouderklopje. “Voor mij ben je wel degelijk de juiste,” zei hij, “je had net zo goed zomaar een verhaaltje kunnen verzinnen. Dat deed je echter niet, want je zei eerlijk dat het je niet lukte. Misschien is dat sneu voor mij, maar het versterkt wel mijn vertrouwen in jou.” Zelf was ik er echter nog steeds niet tevreden mee, reden waarom ik Pieter niet voor de reading wilde laten betalen. Hij drong wel aan, maar ik zei pertinent “nee”. Een kwartiertje later, onderweg naar huis, wilde ik iets uit mijn jaszak pakken en merkte ik dat Pieter toch zijn zin had gekregen. Zonder dat ik het had gezien, had hij daar wat geld in gestopt, waarschijnlijk toen de jas nog aan de kapstok hing.

Bevestiging

Later belde ik met Pieter om hem alsnog te bedanken. In de week die volgde heb ik verschillende malen geprobeerd om toch contact te maken met zijn overleden vrouw, wat maar in één geval lukte en daarvoor belde ik hem weer op. Ik zei: “Ik heb heel sterk de indruk dat je vrouw absoluut geen contact wil hebben met het aardse.” Met deze woorden nam het gesprek een onverwachte wending en kwam de aap uit de mouw. Pieter antwoordde met enige ontroering: “Ja, voor mij was ze deze week ook meer op de achtergrond, maar dat is niet vreemd. Zij heeft namelijk altijd gezegd dat als ze weg is, na haar dood, dat zij voor altijd wegblijft. In een onderonsje heeft zij mij eens toevertrouwd dat zij niet zou komen spoken nadat zij zou zijn overleden. Blijkbaar wil zij ook geen contact via een medium, daar had ik toch een beetje op gehoopt.”

Nu begreep ik het eindelijk en werd het toch nog een honderd procent reading voor mijzelf. Dat zij geen contact wilde had ik goed naar Pieter overgebracht. Voor hem was het enerzijds een bevestiging dat zijn vrouw na haar dood woord wilde houden en anderzijds was hij overtuigd geraakt van mijn kunnen op het paranormale gebied.

Liefs, Wies Bakker