Waar over de hele wereld hotels smullen van de aandacht die ze krijgen als er een geest wordt waargenomen, is dat in Golden Tulip Mastbosch Hotel te Breda heel anders. De directie van dit hotel blijft het liefst verschoond van media-aandacht. Althans, zo was het in 2011. Men was namelijk bang dat de gasten zouden wegblijven uit angst voor een confrontatie met de ronddolende geest(en) in het betreffende hotel.

Kaarsrecht

Zelf ben ik daar in 2011 met drie anderen op bezoek geweest. Net als mijn kompanen, die erg geïnteresseerd waren in paranormale zaken, wilde ik de sfeer van dit specifieke hotel wel eens hoogstpersoonlijk proeven. Het hotel is gebouwd in 1897 en ligt aan de rand van het honderden jaren oude Mastbos, dat uit dennenbomen bestaat. Het bos dankt zijn naam aan deze kaarsrechte bomen die vroeger werden gekapt om als mast te worden gebruikt in de scheepsbouw.

Achtergrond

Het donkere interieur van het hotel ademt een sinistere sfeer in een historische ambiance. Daarom vormt het een prachtig decor voor een spookverhaal. Het draait allemaal om de geest van de 18-jarige Désiré Verstraelen uit Maria-ter-Heide (Antwerpen). De Nederlandse schrijver John van Ierland beschreef in 2004 in zijn boek “De geest van de Vloeiweide” de achtergrond van dit verhaal. Volgens Van Ierland was Désiré in oktober 1944 onderweg naar Breda toen er vlak voor de bevrijding van Brabant een aanval plaatsvond op het Verzet in Rijsbergen. Het meisje was op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats en zij kwam bij de gevechtshandelingen om het leven.

Vermist

De verzetspost was verraden aan de Duitsers en nu waarde de geest van Désiré rond om de verrader te ontmaskeren. Pas als zij die gevonden had, zou zij haar rust hervinden. Van Ierland kreeg zijn informatie van een bokser die in 1948 aan een meisje een lift gaf. Het werd al snel heel erg koud in de auto en ineens was ze verdwenen. Wel was er een handtas in de auto blijven liggen met adresinformatie. Toen de bokser en zijn vrouw naar het betreffende huisadres gingen, bleek dat het meisje, Désiré Verstraelen, al vier jaar werd vermist!

Zesde Zintuig

Twee maanden daarna, in december 1948, logeerden de bokser en zijn vrouw in Hotel Mastbosch, toen zij ‘s nachts de geest van het meisje waarnamen. Zij stond achter een deur met glas-in-lood naar het in bed liggende echtpaar te kijken. Later werd Désiré ook door andere gasten gezien, totdat het stil werd. Ruim zestig jaar later, in 2010, waren er opnieuw hotelgasten die Désiré in kamer 241 zagen. De zaak kreeg zoveel publiciteit dat drie Nederlandse paragnosten, verbonden aan het tv-programma het Zesde Zintuig, de kamer bezochten. Eén van hen raakte naar verluidt in ademnood bij het betreden van de kamer. Diegene zag hoe het meisje er bij haar leven uit moet hebben gezien: steil blond haar, een wollen vest boven een jurk en daaronder kniekousen.

Kippevel

Met dit verhaal in gedachten wilden wij ook wel eens kennismaken met deze entiteit. Wij maakten bij de dienstdoende hotelmanager duidelijk dat wij niet meer wilden dan te voelen of er wel of niet “iets” in het hotel aanwezig was. Men was daarom van goede wil, maar toch kregen wij geen toegang tot de betreffende kamer. De reden daarvan was dat kamer 241 op de tweede verdieping op dat moment was bezet. De manager had er echter geen probleem mee als wij een rondje over de gangen van het hotel zouden maken. Om een lang verhaal kort te maken: wij merkten allemaal wel iets, uiteenlopend van kippenvel tot een tastbare gewaarwording. Zelf voelde ik op de eerste verdieping echter meer dan op de tweede.

Twee meisjes

Ook nam ik de geest van een meisje waar, maar het verhaal dat ik daarbij binnenkreeg week af van het bovenstaande. Dit meisje is volgens mij in de oorlog misbruikt en vermoord nadat zij per abuis door de Duitsers was aangezien voor een prostituee. Ik voelde de aanwezigheid van meerdere entiteiten, dus bestaat de kans dat er in het hotel de geesten van twéé meisjes rondwaren…

Om nog meer te voelen had ik er eigenlijk eens een nachtje moeten doorbrengen, maar dat zou bij een positief resultaat waarschijnlijk weer extra publiciteit voor het hotel hebben gegeven. Dat wilden ze daar niet en dat respecteerde ik dan ook. Helaas!

Liefs, Wies Bakker

Fotoverantwoording: © Can Stock Photo / tawng