Jaren geleden deed ik onder de forumnaam “Witte Duif” een reading op een paranormaalforum. Zoals meestal op fora het geval was, lazen er dan ook andere mensen mee. Ineens voelde ik dat ik informatie doorkreeg voor één van deze meelezers en ik wist meteen om wie het ging, een vrouw die ik hierna Inge zal noemen. Ik besloot die informatie niet bij mij te houden, maar het in een persoonlijk bericht aan deze Inge door te geven.
Even later schreef ik dit: “Ik was met die andere reading bezig, toen ik iets over Rock and Roll doorkreeg. Nu krijg ik de naam Bill Haley door, met het liedje Rock around the Clock. Vraag me niet waarom. Was er iets met die plaat of zo bij je thuis? Of hadden jij en je moeder daar iets mee? Tijdens het afwassen? Ik geef dit aan je door zoals ik het ontvang.”
Al snel ontving ik een antwoord van Inge:
“Ik moet eerlijk zeggen dat het liedje van Bill Haley, Rock around the clock, heel goed op mijn moeder kan slaan. Als zij een feestje organiseerde bij haar thuis met vrienden, en men wilde er dansen, dan was dit één van de eerste nummers die ze liet draaien. Het klopt ook dat ze graag rock and roll danste. Laat het me alsjeblieft weten als je nog iets doorkrijgt.”
Dat gebeurde inderdaad en mijn volgende bericht luidde: “Laatst heb je een jurk gepast, die stond je goed. Daar moet je niet aan twijfelen, want waarom zou jij geen jurken kunnen dragen? Zij weet ook dat je je in een broek fijner voelt. Toch vond ze de jurk die je aan had, mooi.”
Na een paar uur kwam er een reactie:
“Mijzelf sprak het eerlijk gezegd iets minder aan, maar ik besefte meteen dat dit wel iets te maken zou kunnen hebben met mijn schoonzus. Ik ben daarnet bij haar op bezoek geweest en heb haar verteld wat je hebt doorgekregen. Dat was een schot in de roos, want wat zij pas geleden heeft meegemaakt bevestigt dat die informatie inderdaad bedoeld kan zijn voor mijn schoonzus. Enkele dagen geleden was zij in een winkel aan het twijfelen tussen een jurk en een broek. Bij het passen van de jurk had zij in zichzelf gezegd dat mijn moeder die jurk vast mooi zou vinden. Uiteindelijk heeft ze niet de jurk gekocht, maar wel de broek. Toen mijn moeder nog leefde, vroeg zij regelmatig aan mijn schoonzus waarom zij altijd broeken droeg en nooit jurken. Ik ben erg benieuwd naar wat je eventueel nog meer doorkrijgt, tot nu toe voelt het allemaal erg goed aan.”
Mijn reactie aan Inge was als volgt: “Fijn dat te horen, maar ik twijfelde er niet aan dat ik niet goed zou zitten bij de familie. Op dit moment wordt me gezegd: wanneer ga je nu eens je haren doen. Wat ik van je moeder doorkrijg is dat er blijkbaar vóór haar overlijden is gesproken over een nieuw kapsel met kleuren daarin. Zij vraagt zich af wanneer dat nu eindelijk een keer wordt gedaan.”
Waarop ik dit kreeg als antwoord:
“Witte duif, dit keer gaat het echt over mij. Twee dagen voor ze overleed, trakteerde mijn moeder de vrouwen binnen de familie op een etentje in een restaurant en toen werd er gesproken over grijze haren en dat ik er veel van had. Ik heb toen gezegd dat ik van plan was om naar de kapper te gaan en daar een kleurspoeling te nemen, wat uiteindelijk nog steeds niet is gebeurd… Kun je misschien meer zeggen over mijn moeder zelf, hoe komt ze over bij jou?”
Zo ging het heen en weer berichtjes sturen nog een tijd door. Ik kon Inge’s moeder goed omschrijven en ik heb heel wat boodschappen doorgegeven die haar en haar familie aangingen. Zo wist ik te bevestigen dat haar moeder de bijzondere eigenschap bezat om bijna geheel verdorde planten weer gezond te maken. Zij verzorgde de planten net zo lang tot ze er weer helemaal bovenop waren. Ook heb ik aan Inge doorgegeven waar een sieraad van haar moeder zich bevond en zelfs waaraan haar moeder was overleden.
Met Inge heb ik nog twee jaar lang gecorrespondeerd. Daarbij kreeg ik met de regelmaat van de klok berichten door. Ook het land waarvoor haar moeder zich tijdens haar leven zo had ingezet, kwam ter sprake. Ik schrijf dit allemaal om aan te geven dat het niet altijd nodig is om een persoonlijk contact te hebben met iemand, om boodschappen door te krijgen. Zoals ik in bovenvermeld waargebeurde verhaal heb beschreven, kan het gemakkelijk voorkomen dat er vanaf de zijlijn zomaar berichten worden doorgegeven aan mensen die wel in mijn buurt zijn, maar waarbij ik niet direct betrokken ben.
Dit was echter wel een heel bijzonder geval. Zo’n grote hoeveelheid aan informatie kreeg ik niet elke dag aangereikt. Het was echter heel mooi dat de moeder in dit geval doeltreffend via mij met haar directe nabestaanden communiceerde. En ik besefte voor de zoveelste keer dat ik een bevoorrecht mens ben dat “de krachten” mij daarvoor telkens opnieuw weten te vinden.
Liefs, Wies Bakker
Fotoverantwoording: © Can Stock Photo / Nikki24